-
1 pochlebiać
impf ⇒ pochlebić* * *-biam, -biasz, -bić; perf; vt(+dat: podlizywać się) to flatter; ( chwalić) to speak highly ofpochlebiało mi, że... — it flattered me that...
* * *ipf.pochlebić pf. flatter, adulate; to mi bardzo pochlebia it really flatters me; pochlebiać sobie flatter o.s.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pochlebiać
-
2 pochlebiać
pochlebiać sobie sich zugute halten -
3 pochlebiać
pochlebiać [pɔxlɛbjaʨ̑], pochlebić [pɔxlɛbiʨ̑]1) ( przesadnie chwalić)\pochlebiać komuś jdm schmeichelnpochlebia mi, że... es schmeichelt mir, dass...pochlebiam sobie, że... ich schmeichle mir, dass... -
4 flatter
['flætə(r)]vtI was flattered that… — pochlebiało mi, że…
to flatter o.s. on sth — szczycić się czymś
* * *['flætə]1) (to praise too much or insincerely: Flatter him by complimenting him on his singing.) schlebiać2) (to show, describe etc someone or something as being better than someone etc really is: The photograph flatters him.) schlebiać3) (to be pleased to say about (oneself) (that one can do something): I flatter myself that I can speak French perfectly.) pochlebiać sobie, z dumą stwierdzać•- flattery -
5 schmeicheln
schmeicheln vi (-le): jemandem schmeicheln pochlebiać, schlebiać k-u; ( sich in jemandes Gunst einschmeicheln) abw przypochlebiać się k-u;das schmeichelt ihrer Eitelkeit to schlebia jej próżności;sich geschmeichelt fühlen pochlebiać sobie -
6 pochlebić
pochlebiać sobie sich zugute halten -
7 pochlebi|ć
pf — pochlebi|ać impf vi książk. 1. (wychwalać) [osoba] to flatter vt- pochlebiać komuś to flatter sb- pochlebiać czyjejś inteligencji to flatter sb about a. on their intelligence- pochlebiam sobie, że… I flatter myself that…2. (sprawiać przyjemność) pochlebia mi, że… I’m flattered that…- to mi pochlebia I’m flattered- pochlebiać czyjejś próżności to flatter sb’s vanity- jej słowa bardzo mu pochlebiły he was very flattered by what she saidThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pochlebi|ć
См. также в других словарях:
pochlebiać sobie – pochlebić sobie — {{/stl 13}}{{stl 7}} uznawać coś za swoją zaletę, sukces; być z czegoś dumnym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pochlebiał sobie, że jest osobą niezastąpioną i świetnym fachowcem. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pochlebiać — ndk I, pochlebiaćam, pochlebiaćasz, pochlebiaćają, pochlebiaćaj, pochlebiaćał, pochlebiaćany pochlebić dk VIa, pochlebiaćbię, pochlebiaćbisz, pochlebiaćchleb, pochlebiaćbił, pochlebiaćbiony «wyrażać się o czymś pochlebnie, chwalić, zwykle… … Słownik języka polskiego
pochlebiać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, pochlebiaćam, pochlebiaća, pochlebiaćają, pochlebiaćany {{/stl 8}}– pochlebić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, pochlebiaćbię, pochlebiaćbi, pochlebiaćchleb, pochlebiaćbiony {{/stl 8}}{{stl 7}} chwalić kogoś… … Langenscheidt Polski wyjaśnień